LAUNEDDAS E LASER IN TEMPUS DE CARESTIA

Est bessendi unu documentariu fatu de su regista Andrea Mura, cun s’agiudu de s’antropolugu Umberto Cao. Si narat: “Nodas. Le launeddas al tempo della crisi”. Una scantu ‘e piciocus de is binti a is trint’annus, funt giai maistus de launeddas, e funt arrespetaus e circaus po festas, ballus e atobius. Iscola fata ndi tenint pagu: ma si ìant studiau, fiant arrennescius a bessiri maistus? E duncas: serbit ancoras una scola chi imparat a sa gioventudi una connoscentzia astratta, foras de pensai a chini funt is piciocheddus, aundi bivint, ita ant’a fai, ita scint fai, ita podint imparai? Una scola, po si cumprendi, chi assimbillat meda a cussa bofia de Giovanni Gentile?
Girendi sa castiada, movendi de logus aundi su dinai est pagu po arribai a atrus aundi nci d’est tropu, si sinnaus su grandu prexu de su guvernu Usa po unu cannoni a luxi laser chi ant fabricau. In sa retza ci funt is video de is provas: navis afungadas, gommonis abruxaus…
E is generalis prexaus: po cumandai su cannoni abastat unu marineri, chi sparat comenti chi fessit gioghendi cun sa playstation. E donnya corpu costat unu dollaru sceti! Un’affariu. Is launeddas sonant a su propriu in tempus de carestia, e s’ “esportazioni” de sa democratzia, arrengratziendi a deus, si podit fai cun tres arrialis.