S’ACABADORA IN CASTEDDU

Unu spetaculu no’ est sceti unu spetaculu. Est un’arruga de pigai po amostai a totus maneras diferentis de arrexonai. Donnya ‘n tanti sutzedit ancoras de intendi fueddus  che a i-custus: “seu pòburu, no tengu traballu, tengu totus is disgratzias de su mundu apitzu de is coddus: mi sérbit una domu e su pani, no mi serbit sa curtura!” Contau aici, chini hiat arrennesci a nai chi no’ est berus? Eppuru, est propriu intzandus chi sa curtura serbit prus de su pani: poita su fàmini ammòddiat su xorbeddu, scàmbat s’omini. E prus poburu ses, prus poburu béssis. Poita seus ghetendi a pari totus custas cosas? Poita in tzittadi, fintzas a su 18 de ladamini, is casteddaius hant’a tenni sa possibilidadi de biri set de cinema pesaus e apparicciaus in s’arruga, asuta de is ogus de totus. Comenti si scidi, difatis, depint girai in Casteddu unas cantu partis de “S’accabadora”, de Enrico Pau. Nosus creeus chi no’ depat essi’ sceti s’afroddiu de biri is atoris de acanta, a  depi movi is chi s’hant’aposentai a palas de is transennas a giru de is set in is bixinaus becius. Cussu chi si podit biri de acanta est prus mannu: est sa macchina de su cinema, cun totus is ainas e is inginnus bogaus a luxi. Biri de acanta su traballu chi c’est po fai unu film, po medas de nosus chi costumaus a andai a is multisala sceti po si sbudiai sa conca una borta a su mesi, biri cantus maistus de arti, e artistas, e mezzus, e cura donàda ci funti, podint’agiudai a biri su spetaculu po cussu chi est: unu traballu, su prus bellu de su mundu, ma unu traballu, a donnya manera. E traballu tostau, s’incapas. Su contu est de una picioca de is annus coranta: c’heis pensau mai ita totu si depit ponni in contu po fai arresurtai assimbillanti una storia de settanta annus a innantis contàda oi? Cantus arrexonamentus? Cantus pinnicas? Cantus cosas de ditzidi poita chini càstiat potzat fai pensamentus de importu?