
Cenàbara heus a sciri si Casteddu arrennèscit a essi’ Capitale Europea de sa Cultura. Imoi no podeus fai atru chi allui lantias e sperai. No boleus (no’ est custu su logu) oberri chistionis po arrexonai de comenti heus traballau fintzas a oi po nc’arribai. S’incàpitat de intendi sa genti arrexonendi, perou: e a su chi si pàrit de cumprendi, nisciunus dd’hat cumprendiu in finu ita bollat nai, a sa fini ‘e is contus, “Capitale della Cultura”. Po su ‘mprus sa genti pènsat chi potzat cresci su numuru de is spettaculus, de is esposizionis, de is cunvegnus: cosas aici. Sa beridadi est un’atra. Sa tzittadi nomenàda hat a binci no’ po su chi est: no si seus aparicendi a portai prus cultura in d’unu logu chi jai ci ndi tenit. Su premiu no est po su passau, est po su tempus benidori. E cussu chi si càstiat no est s’arti sceti. Si premiat su progettu po sa tzittadi noa: po is arrugas, is serbidorias pùbricas, sa calidadi de sa vida.